Αν οι μετρήσεις των υποψηφίων στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης παραμείνουν σταθερές, τότε η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να ανησυχεί από τις ανακατατάξεις στον χώρο της αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση προτιμά παλιές και δοκιμασμένες επιλογές, καθώς αυτό που την ευνοεί περισσότερο είναι η σταθερότητα. Αυτό περιλαμβάνει ένα ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρουλάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Στέφανο.
Αρχίζοντας από το ΠΑΣΟΚ, οποιοσδήποτε και αν εκλεγεί (εκτός ενδεχομένως του κ. Κατρίνη) θα προκαλέσει ένα νέο ενδιαφέρον για το κόμμα. Ωστόσο, εάν επανεκλεγεί ο κ. Ανδρουλάκης, το ΠΑΣΟΚ θα επανέλθει σε μία γνωστή κατάσταση στασιμότητας που θα είναι πιο ακλόνητη από ποτέ, καθώς η εκλογή του θα ενισχύσει τη θέση του. Παρόλο που η εικόνα της πολιτισμένης αντιπαράθεσης στο ντιμπέιτ ήταν ενθαρρυντική, οι εσωτερικές αντιπαλότητες δεν θα διαγραφούν εύκολα.
Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει την ίδια προοπτική. Όποιος και αν εκλεγεί από τους υποψηφίους, το αποτέλεσμα είναι προδιαγραμμένο. Η συρρίκνωση του κόμματος θα συνεχιστεί, με την πιο επικίνδυνη περίπτωση να είναι η εκλογή του Παύλου Πολάκη. Αν και μπορεί να αναδείξει σκληρή αντιπολίτευση, δεν είναι πιθανό να φέρει νέο κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα θα ενισχύσει την εικόνα του κόμματος ως εξτρεμιστικού.
Η ιδανική περίπτωση για την κυβέρνηση θα ήταν η νίκη του Στέφανου, ο οποίος φέρνει έναν πιο ανάλαφρο και μη απειλητικό προσανατολισμό στην αντιπολίτευση. Αν επανεκλεγεί ο κ. Κασσελάκης, αυτό θα σηματοδοτήσει μια βαθύτερη κρίση για τη ριζοσπαστική Αριστερά. Έτσι, το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να υποστηρίζει τη σταθερότητα στην αντιπολίτευση.
Πηγή: tanea.gr
