Στην Ελλάδα παρατηρούνται δύο ξεκάθαρες πολιτικές πραγματικότητες: από τη μία η Αττική, που επιλέγει υποψηφίους όπως ο Παύλος Γερουλάνος και η Άννα Διαμαντοπούλου, και από την άλλη η περιφέρεια, που ακολουθεί μια διαφορετική γραμμή. Ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ υστερεί στην Αττική είναι ότι οι ψηφοφόροι εκεί επιδεικνύουν πολιτική εξωστρέφεια, την ώρα που το κόμμα δεν φαίνεται να ανταγωνίζεται με τα νέα δεδομένα που απαιτούν οι καιροί.
Η κεντρική περιοχή της χώρας, όπου ζει σχεδόν το μισό πληθυσμό, διαφοροποιείται σημαντικά από την υπόλοιπη Ελλάδα, τόσο πολιτικά όσο και αισθητικά. Ειδικότερα, τον εκλογικό στίβο στη βόρεια Ελλάδα ευνοούν υποψήφιοι όπως ο Βελόπουλος και η Λατινοπούλου, στην αντίθεση με τα ονόματα του ΠΑΣΟΚ. Στο κύριο διακυβερνητικό επίπεδο, οι πολίτες της περιφέρειας προτιμούν προσφιλείς, παραδοσιακούς υποψηφίους, δημιουργώντας έτσι μια ένταση μεταξύ των δύο κόσμων.
Η περιφέρεια είναι πιο συντηρητική και φοβισμένη μπροστά σε αλλαγές, με αποτέλεσμα να επιλέγει γνώριμους πολιτικούς, όπως ο Ανδρουλάκης και ο Δούκας, που γίνονται καταφύγιο για τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων. Αντίθετα, υποψήφιοι όπως ο Γερουλάνος και η Διαμαντοπούλου μπορεί να φαίνονται ξένοι και απομακρυσμένοι από τις ανάγκες του λαού, αναπαριστώντας μια ελίτ που στέκεται μακριά από τις πραγματικές αγωνίες των πολιτών.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο πολιτικό, αλλά και πολιτισμικό, με την περιφέρεια να αντλεί δύναμη από τις παραδόσεις, ενώ το κέντρο αποδέχεται ή και προάγει την καινοτομία. Αυτή η διαφορά συμβάλλει στην εξήγηση της χαμηλής επίδοσης του ΠΑΣΟΚ στην Αττική, καθώς φαίνεται ότι η πολιτική του λόγος ανήκει σε άλλη εποχή και δεν ενσωματώνει τις σύγχρονες ανάγκες και επιθυμίες του εκλογικού σώματος.
Πηγή: tanea.gr
