Ο Τζάκσον Πόλοκ και ο Ρίτσαρντ Πράις είναι δύο από τις γνωστές προσωπικότητες που συνδέθηκαν με την ομάδα Sullivanians, η οποία, αν και διαλύθηκε το 1991, είχε κάποτε 400 μέλη. Ο Πόλοκ, πρωτοπόρος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, ήρθε κοντά στην ομάδα μέσω του κριτικού τέχνης Κλεμ Γκρίνμπεργκ, ο οποίος συνέβαλε στη δημοτικότητα του Ινστιτούτου Sullivan μεταξύ καλλιτεχνών της εποχής.
Η ομάδα, που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από τον Σολ Νιούτον και τη Δρ Τζέιν Πιρς, λειτουργούσε στο Upper West Side του Μανχάταν. Οι κατευθυντήριες γραμμές της ομάδας καθορίζονταν από τον Νιούτον, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί σε αντιφασιστικούς κύκλους και ήταν διοικητής στην πλευρά των Δημοκρατικών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Η ομάδα πρότεινε έναν παρεμβατικό τύπο θεραπείας, όπου οι ασθενείς ενθαρρύνονταν να απομακρυνθούν από περιοριστικούς οικογενειακούς δεσμούς και να εξερευνήσουν τις κοινωνικές και σεξουαλικές τους σχέσεις.
Το βιβλίο του Alexander Stille, “The Sullivanians: Sex, Psychotherapy and the Wild Life of an American Commune”, αναδεικνύει αυτή την περίπλοκη ιστορία. Οι Sullivanians κατάφεραν να λειτουργήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για πάνω από τρεις δεκαετίες, προτού να αποκαλυφθεί η δυσλειτουργική τους δομή. Όπως επισημαίνει ο Stille, ήταν ένα ριζοσπαστικό κοινωνικό πείραμα που επιχείρησε να αναμορφώσει τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις.
Στο εσωτερικό της ομάδας, οι θεραπευτές ασκούσαν αυστηρό έλεγχο στις σχέσεις και τις προσωπικές ζωές των μελών, καθορίζοντας με ποιους θα έπρεπε να κάνουν σεξ και ακόμη και ποιες θέσεις εργασίας θα έπρεπε να διατηρήσουν. Η εντατική αυτή επιτήρηση οδήγησε σε καταστάσεις που θύμιζαν αιρέσεις, όπου οι ασθενείς εκτός από τις συνεδρίες θεραπείας εξομολογούνταν και υπόκειντο σε αυστηρούς κανόνες.
Η ομάδα εγκαταστάθηκε σε διάφορα διαμερίσματα στο Μανχάταν και διατηρούσε ένα θέατρο στο Ιστ Βίλατζ για να παρουσιάζει παραστάσεις. Οι θεραπευτές διατηρούσαν σχέσεις με τους ασθενείς τους, κάτι που περιέπλεκε επιπλέον την κατάσταση και δημιουργούσε προβλήματα, όπως τον χωρισμό παιδιών από τους γονείς τους, με στόχο να αποφεύγονται οι τοξικοί δεσμοί.
Οι δραστηριότητες και η ιδεολογία της ομάδας οδήγησαν σε σκηνές που θυμίζουν ελέγχους και υποκρισία. Ο Νιούτον, με τις νέες του συζύγους, ανέλαβε τη θέση του ανώτατου ηγέτη, ενώ η Δρ Πιρς περιθωριοποιήθηκε. Τελικά, οι αποκαλύψεις σχετικά με την αποδοχή των ιδεών και των πρακτικών της ομάδας οδήγησαν σε αναθεώρηση και κριτική από πρώην μέλη.
Αυτή η μελέτη της ομάδας Sullivanians, όπως την αναδεικνύει ο Stille, συμπλέκεται με τη μεγαλύτερη παράδοση δημιουργίας ουτοπικών κοινωνιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, καταδεικνύοντας τη σύνθετη φύση των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικών πειραμάτων. Πηγή: tanea.gr
