Οι οικογένειες 20 ανδρών, γνωστών ως «Αρνητές της Ινδονησίας», οι οποίοι φυλακίστηκαν επειδή αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη στρατιωτική εκστρατεία για τη διατήρηση της πρώην ολλανδικής αποικίας στην Ινδονησία, ζητούν επίσημη εξιλέωση, όπως αναφέρει ο Guardian. Τότε, οι συγγενείς τους χαρακτηρίστηκαν ως «λιποτάκτες, προδότες και δειλοί», αλλά οι οικογένειες πιστεύουν ότι οι πατεράδες τους ήταν στην σωστή πλευρά της ιστορίας.
Η περίοδος από το 1945 έως το 1960 είχε χαρακτηριστεί ως περίοδος απο-αποικιοποιήσεων, όπου πολλές χώρες στην Ασία και την Αφρική απέκτησαν την αυτονομία τους από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες. Η Ινδονησία ήταν μία από αυτές, καθώς κήρυξε την ανεξαρτησία της στις 17 Αυγούστου 1945. Ωστόσο, οι Ολλανδοί αρνήθηκαν να την αναγνωρίσουν, οδηγώντας σε μια Εθνική Επανάσταση.
Η ολλανδική αποικιοκρατία στην Ινδονησία ξεκίνησε τον 17ο αιώνα και επίσημα εδραιώθηκε τον 19ο αιώνα, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Ιάβας (1825-1830). Η αποικιοκρατία έληξε κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής το 1942-1945. Οι Ολλανδικές ένοπλες δυνάμεις, όπως αποκαλύφθηκε σε επίσημη έρευνα, χρησιμοποίησαν υπερβολική βία, με αποτέλεσμα σφαγές αθώων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής εκστρατείας για την καταστολή των εξεγέρσεων.
Οι στρατιώτες που αρνήθηκαν να πολεμήσουν, θεωρούμενοι ως αντιρρησίες συνείδησης, φυλακίστηκαν. Πλησίον 80 χρόνια αργότερα, οι οικογένειές τους υπερασπίζονται τη στάση τους και ζητούν δικαίωση. Η Nel Bak, 68 ετών, από το Middenbeemster, δήλωσε: «Θέλουμε να ακυρωθούν οι ετυμηγορίες επειδή οι πατεράδες μας εξακολουθούν να καταγράφονται ως λιποτάκτες, προδότες και δειλοί». Εδώ, η Bak αναφέρθηκε στον πατέρα της, Jan de Wit, που φυλακίστηκε τρία χρόνια.
Ο Eelco van der Waals, 68 ετών, δήλωσε ότι έλαβε επίσημη συγγνώμη για τον πατέρα του, Koos, ο οποίος ήταν ειρηνιστής. Ο Peter Hartog, 70 ετών, αναφέρθηκε στον πατέρα του, Rienus Hartog, ο οποίος δεν μπόρεσε να σκοτώσει όταν του δόθηκε η διαταγή να μαχαιρώσει ένα σκιάχτρο.
Ο δικηγόρος Jurjen Pen, που υποστηρίζει τους αντιρρησίες συνείδησης, τόνισε ότι είναι άδικο οι οικογένειες να αποδεικνύουν γνώση της υπερβολικής βίας, καθώς η επικοινωνία εκείνη την εποχή ήταν περιορισμένη και υπήρξε επίσημη άρνηση για πολλές δεκαετίες. Υποστήριξε ότι θα πρέπει να διαγραφούν όλες οι ποινές. Μάλιστα, ανέφερε ότι αυτό έχει γίνει και στη Γερμανία για εκείνους που αρνήθηκαν να πολεμήσουν για τους Ναζί. Υπάρχουν τρεις μορφές αποκατάστασης σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία: συγγνώμη για ανάρμοστη μεταχείριση, αποκατάσταση του καλού ονόματος και πλήρης αμνηστία.
Πηγή: tanea.gr
