«Μπορεί να είσαι η πρώτη αλλά πρόσεξε να μην είσαι η τελευταία». Αυτή η φράση αποδίδεται στην Κάμαλα Χάρις, υποψήφια πρόεδρο των ΗΠΑ, και προέρχεται από τη μητέρα της, μια μαχόμενη δημοκρατική γυναίκα με καταγωγή από την Ινδία και ακαδημαϊκές περγαμηνές στην έρευνα κατά του καρκίνου. Μεγαλώνοντας μόνη τις δύο της κόρες, η Χάρις βιώσε από νωρίς τη δύναμη της πολιτικής και των κοινωνικών κινημάτων, καθώς τα παιδιά συμμετείχαν σε διαδηλώσεις κατά των φυλετικών διακρίσεων στην Καλιφόρνια, κοντά στο Μπέρκλεϊ.
Η Κάμαλα Χάρις έχει αναδειχθεί ως μια σημαντική φωνή των Δημοκρατικών, οικοδομώντας την καριέρα της βήμα προς βήμα. Σπούδασε νομικά και ξεκίνησε τη δικαστική της καριέρα το 1990, εκλέγοντας εισαγγελέας του Σαν Φρανσίσκο το 2003 και γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνιας το 2011. Το 2016 εκλέγεται γερουσιαστής, γίνοντας η πρώτη μαύρη γυναίκα που κατέκτησε αυτά τα αξιώματα, και αργότερα η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ το 2020.
Ωστόσο, η υποψηφιότητά της διακινδυνεύει να είναι «αναγκαστική» λόγω της αποχώρησης του Μπάιντεν. Η Χάρις συγκεντρώνει υποστήριξη όχι μόνο από Δημοκρατικούς, αλλά και από Ρεπουμπλικανούς που αντιτίθενται στην επανεκλογή του Τραμπ, ο οποίος εκφράζει μια πιο ριζοσπαστική προσέγγιση. Το ρεύμα υποστήριξης για τον Τραμπ φαίνεται πιο ισχυρό και επιθετικό, εκμεταλλευόμενο τις επιθυμίες των ψηφοφόρων που αναζητούν αλλαγές και ρήξεις.
Εν μέσω αυτής της πολιτικής κόντρας, η Χάρις εκπροσωπεί τη συνέχιση της αμερικανικής πολιτικής παράδοσης που στηρίζεται σε συναινέσεις. Σε μια εποχή που η μεσαία τάξη ανησυχεί για τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, διλήμματα εμφανίζονται σχετικά με ζητήματα όπως μετανάστευση και παγκοσμιοποίηση. Παρά τη καλή οικονομική κατάσταση κατά την τετραετία Μπάιντεν, πολλοί ψηφοφόροι στραφούν σε πιο ακραίες επιλογές, καθώς η Δημοκρατική παράταξη φαίνεται να παλεύει να προσφέρει εναλλακτικές προτάσεις.
Η εκλογή της Χάρις θα μπορούσε να φέρει ανακούφιση στην Ευρώπη, αλλά δεν είναι βέβαιο αν θα γεφυρώσει τα βαθιά ρήγματα που υφίστανται στο εσωτερικό της Αμερικής. Η ανάγκη για μια νέα πολιτική προσέγγιση είναι επιτακτική, αλλά μπορεί η Κάμαλα να αναλάβει το ρόλο ενός σύγχρονου Ρούζβελτ;
Πηγή: tanea.gr
