Ο Frank Winnold Prentice, μόλις 23 ετών, συμμετείχε στο πλήρωμα του Τιτανικού ως βοηθός αποθήκης στις 4 Απριλίου 1912, δέκα μόλις ημέρες προτού το πλοίο συγκρουστεί με παγόβουνο. Επιβιβάστηκε στις 10 Απριλίου και όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη στη συνέχεια. Μετά την πρόσκρουση, ο Frank βγήκε στο κατάστρωμα για να βοηθήσει τους επιβάτες να μπουν στις σωσίβιες λέμβους, όταν έγινε εμφανές ότι το πλοίο βυθιζόταν.
Όταν απομείναμε μόνο με δύο σωσίβιες λέμβους, αποφάσισε μαζί με δύο άλλους συναδέλφους να πηδήξουν στη θάλασσα πριν το πλοίο βυθιστεί. Κατά την πτώση του, απέφυγε οριακά τις προπέλες του Τιτανικού και το ρολόι τσέπης του σταμάτησε γύρω στις 2:20 π.μ. Αργότερα, διασώθηκε από τη σωσίβια λέμβο 4, η οποία είχε παραμείνει κοντά στο ναυάγιο για να συγκεντρώσει επιζώντες. Μια επιβάτιδα, η Βιρτζίνια Εστέλ Κλαρκ, του πρόσφερε μανδύα, αφού την είχε βοηθήσει προηγουμένως.
Σε συνέντευξή του στο BBC, ο Frank περιέγραψε την εμπειρία του, λέγοντας ότι η σύγκρουση ήταν σαν να φρενάρεις το αυτοκίνητο. «Είχαμε ένα φινιστρίνι ανοιχτό, κοίταξα έξω, και ο ουρανός ήταν καθαρός», θυμάται. Δεν μπορούσε να δει το παγόβουνο, καθώς το πλοίο είχε ήδη περάσει από αυτό το σημείο. Εξήγησε ότι πολλές ζωές θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, καθώς οι πρώτες σωσίβιες λέμβοι δρομολογήθηκαν με λίγους επιβάτες, αφού οι άνθρωποι φοβούνταν να κατέβουν.
Αν υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή στις σωσίβιες λέμβους, θα μπορούσαν να είχαν διασωθεί έως και 1178 άνθρωποι, ενώ τελικά μόνο 705 επέζησαν από το ναυάγιο. Πηγή: tanea.gr
