Η Ευρώπη βιώνει μια ριζική εκλογική μετατόπιση, καθώς η Ακροδεξιά αναδεικνύεται σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό είναι η επιρροή που ασκεί στα λαϊκά στρώματα. Στις περιοχές που παλαιότερα ήταν απούσα, η επιτυχία της είναι πλέον φανερή.
Η Κεντροαριστερά, από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται να έχει δυναμική. Σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία, οι πολιτικές δυνάμεις της αντιστέκονται. Ωστόσο, σε άλλα κράτη υπάρχει στασιμότητα ή μια καθοδική πορεία. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πιο ανησυχητική, με την Κεντροαριστερά να είναι διαιρεμένη και σε αδύναμη θέση. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το εκλογικό της ακροατήριο, αν αθροιστούν οι ψήφοι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, μόλις ξεπερνά το 25%.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερ-εκπροσωπούνται στους πιο εύπορους της κοινωνίας, σύμφωνα με έρευνα της Prorata (Σεπτέμβριος 2024). Αντίθετα, κομματικοί σχηματισμοί όπως η Ελληνική Λύση και το ΚΚΕ βρίσκονται στην προτίμηση των πιο αδύναμων, των ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά να βγάλουν τον μήνα και να πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Σήμερα, το μόνο πραγματικά λαϊκό κόμμα στην Αριστερά είναι το ΚΚΕ. Η αποσύνδεση της Κεντροαριστεράς από τους αδύναμους είναι προφανής. Παρά τις αλλαγές ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, η εικόνα της αποσύνδεσης παραμένει. Οι εσωτερικές συζητήσεις επικεντρώνονται σε αυτοαναφορικά ερωτήματα όπως το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για να ηγηθεί στο κόμμα, δείχνοντας επαναλαμβανόμενα σχήματα και μιας άλλης μορφής ναρκισσισμό.
Το πρόβλημα δεν είναι απλώς η πολιτική ατολμία ή η έλλειψη σχεδίου. Είναι μείζον ιδεολογικό ζήτημα: η Κεντροαριστερά φαίνεται να φοβάται να εκφράσει τους «κάτω», κλείνοντας τα μάτια στην κοινωνική αδικία που βιώνουν. Υπό την πίεση της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, έχει εγκαταλείψει τις βασικές αξίες της αναδιανομής και της ισότητας.
Η Κεντροαριστερά κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά της, καθώς βλέπει παραγόμενους τρόπους συμπεριφοράς και αξίες του νεοφιλελευθερισμού να επηρεάζουν τη στάση των πολιτικών της παρατάξεων. Τελικά, οι κεντροαριστεροί όπως οι βραχμάνοι που φοβούνται να αναμειχθούν με τους «ακάθαρτους», προτιμούν να δίνουν προτεραιότητα σε κοινωνικά δίκτυα και δημόσιες σχέσεις παρά να στηρίζουν τους αδικημένους.
Πηγή: tanea.gr
