Συμμετέχουν ενεργά σε πολλές κοινωνικές κινήσεις, όπως οι «Παρασκευές για το κλίμα» και οι δυναμικές δράσεις της Extinction Rebellion. Στη Γαλλία, στηρίζουν τα κινήματα κατά των μεγαδεξαμενών, ενώ προχωρούν σε μαζικές διαδηλώσεις για το Black Lives Matter. Ανάμεσα στα σημαντικά τους βήματα περιλαμβάνονται οι μεγάλες φεμινιστικές απεργίες της 8ης Μάρτη, καθώς και οι κινητοποιήσεις κατά των γυναικοκτονιών. Έχουν αναδείξει την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όπως αποδείχθηκε με την παρουσία τους στη Λέσβο.
Η νέα γενιά ακτιβιστών εκπροσωπεί έναν ριζοσπαστισμό με έντονα αντικαπιταλιστικά και αντιεραρχικά χαρακτηριστικά, εμπεριέχοντας άμεσες δράσεις και συλλογική οργάνωση. Η παρουσία τους είναι εμφανής, έστω κι αν για κάποιους παραμένουν «terra incognita». Για τους συντηρητικούς κύκλους, είναι στόχος κριτικής, με τον όρο «woke κουλτούρα» να τους ακολουθεί, ενώ οι διαμαρτυρίες τους μπορεί να χαρακτηρίζονται ως παραβατικότητα.
Στο επίκεντρο της δράσης τους βρίσκονται ζητήματα επιβίωσης, όπως η κλιματική αλλαγή, η αστυνομική βία και η έμφυλη βία. Η φιλόσοφος Εύα φον Ρέντεκερ εξετάζει αυτή τη φιλοσοφική διάσταση στο βιβλίο της «Επανάσταση για τη ζωή. Φιλοσοφία των νέων μορφών διαμαρτυρίας», που πρόσφατα δημοσιεύτηκε. Συγκεφαλαιώνει την έννοια της επανάστασης σε μια νέα διάσταση, όπου αυτή δεν σημαίνει απλώς ανατροπή, αλλά μέσα από πολιτικούς αγώνες ενδυναμώνει την κοινωνική ζωή.
Σύμφωνα με τη Ρέντεκερ, η σύγχρονη ακτιβιστική δράση στοχεύει στην υπεράσπισή της ζωής, είτε πρόκειται για κοινωνικά κινήματα υπέρ της Ιατρικής, της φεμινιστικής αντεπίθεσης ή της διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο. Όπως αναφέρει στο έργο της, η «επανάσταση για τη ζωή» απαιτεί την αναγέννηση μέσω της αλληλεγγύης και της μοιρασιάς των αγαθών.
Η Ρέντεκερ επισημαίνει ότι η ζωή είναι το κύριο ζητούμενο και η υπεράσπισή της προϋποθέτει έναν νέο τύπο επανάστασης. Αντιπροσωπεύει μια διεκδίκηση που συνδέει την εργασία με την ελευθερία και την αλληλεγγύη, ενώ μιλά για τη δυνατότητα δημιουργίας νέων σχέσεων που να μη βασίζεται στην καταστροφή και την εκμετάλλευση.
Η αναδιοργάνωση του κόσμου είναι ένα έργο προοδευτικό και συλλογικό, όπου η δύναμη της αλληλεγγύης και η φροντίδα για τις κοινότητες δεν επιτρέπουν την εξαφάνιση της ζωής όπως τη γνωρίζουμε. Η Ρέντεκερ συνοψίζει αυτή την προοπτική, υπογραμμίζοντας ότι «μπορούμε να αναζητήσουμε και να δημιουργήσουμε μια σχέση διαφορετική από την καταστρεπτική».
Πηγή: tanea.gr
